Pamuk Prenses

         10yıldır hayalini kurduğum mutluluğun rüyasını 2günde ayak üstü uyanıkken gördüm.

Dünya ya doğduktan yarım saat kırk dakika sonra kucağıma verilen masum bir melek ağlıyor ben şaşkın ben ürkek ne yapacağını bilemez halde bir oturup bir kalkıyordum.Kocaman kollarım arasında küçücük bedeniyle kayboldu,ahhh Allah'ım kokladım mis gibi cennet kokusu dedikleri bumuymuş,çokta haklılarmış,çektim ciğerlerime doyasıya,doymayacağımı bile bile kokladım..

Zemzemini verdik babasıyla hurmasını sürdüm çok az korktum ağlayınca.Ağlamasın hiç bir bebek,hiç bir insan ama o kadar da güzel ağlanmaz ki kıpkırmızı küçük suratı,açılmamış şiş japon gözleri, o titreyen minik çenesi, ağlayınca kocaman açılan o ağzı,hele titreşen o küçük dili yokmu ahh Allah'ım bu yaşadığım gerçekmi? yok yok rüya daha önce gördüğüm uyanınca ruhumun sızladığı o rüyalardan birisi işte tek farkla şimdi uyumuyor aksine uyanık halde görüyordum bu güzel rüyayı..

Annesi gelene kadar ağladı,kucağımda kah tamam anne gelecek az kaldı dayan pamuğum dedim,kah ağla burası dünya istediğin kadar ağla,bir daha asla böyle özgürce ağlayamayacaksın,seni hep bir şeylerle susturacaklar ağlama diye,bak biz senin gibi özgürce ağlayamıyoruz dedim,ağlasakta iki yaşta diner hıçkırıklar içimize gömülür.Annesi geldi ama yaralı ama minik pamuk prenses aç susmuyor beni mest eden ağlayışını sürdürüyor,o ağladıkça bende ağlamak istedim burnumun direği sızladı yaşlar ha indi ha inecek derken ne oluyor kızım bak bu masum senin ellerinde sen ağlarsan o ne yapsın metanetli ol dedim kendime.Annesi ile buluşunca ahh işte annelik bu,benim yarım saatte dindiremediğim yavruyu annesi kokusuyla dindirdi.Rabbim hiçbir anneyi evladından, hiçbir evladıda annesinden ayırmasın????

Karnı doyan yavru uykuya daldı,daldı velakin bir haller oldu bana yerimde duramıyor uyandımı nefes alıyor mu ? diye kıpırdanıp tatlı bir telaşa kondu kuş yürekli kalbim.

Gaz denen bir illet varmış meğer bebekler için,iki yudum süt içip bin dayak yiyen bebek niye ağlamasın ki,o gaz çıkacakmış oyy kuzum omzunda büzüştü sırtına vuruşumda yavaşmış daha hızlı vurmam gerekiyormuş, işte bunu yaparken ağladım.Ne dünyasın be iki lokma süte dayak yedirtiyorsun insan yavrularına ,küçük belli bir sesten sonra rahatlayan gevşeyen bebek,iki pışpışlamayla uykuya daldı, koklaya koklaya koydum yerine...

Dururlar mı hiç neymiş topuk kanıymış omzumda attığı çığlığa sağır oldu kulaklarım bağırta bağırta aldılar bebeklerden ayy ufacık hepsi kırmızı et parçaları,neredeyim ben ya cennete mi düştüm önüm ardım sağım solum miss kokusu dolu,günlerce kapısında beklediğim o kapı bir kaç kat aşağıda burası o kapının bir level üstü, orası gibi sessiz değil,biri susuyor biri başlıyor,düşüncelerime bir girse o karanlık kör kuyuda kaybolacak yine benliğim ama etrafımdaki o tatlı telaş buna engel oluyor,iyiki de oluyor çünkü o kör kuyuda kaybolmak kolay ama çıkması öyle zorki,anlatması imkansız,

Neysee nerede kalmıştım ben, anne iyileşme derdinde,iğneler serumlar ağrılar,bebek nereye geldiğinden habersiz ağlıyor emiyor uyuyor, bense hayalimin içindeki rüyada tadını çıkardığım iki gün geçirdim..

Zamanın durduğunu hissettiğim koca iki gün..

Bir hastane odasında uyumadan ayakta gördüğüm ruyanın tadı ile minik pamuk prensesin burnuma dolan kokusu, kulağıma dolan ağlayışı ile buruk bir kalple uyanıp gözyaşlarıyla kurumuş çorak topraklarımı sulamaya devam edeceğim...

        Hoşgeldin pamuk prensess... hoşgeldin sefalar getirdin.